شاید اسمش زندگی است ...

یکنفر می آید دیگری میرود و چرخه ی آمد و رفت تکرار و تکرار میشود آری باید رفت و آری باید دل نداد و این شاید

قانونی است که فراموشی و شاید ترس از جاودانگی آن را وضع کرده باید مسافر بود و سفر کرد و هجرت را تکرار

و تکرار و تکرار کرد.... داستان آمد و رفت که شاید اسمش زندگی است را دوره کرد ، آموخت و یاد داد آه از این

قانون ...آه از این داستان هیچ کس نمی ماند هیچ کس نمی خواند و هیچ کس جاودانگی را ارمغان ندارد می

دانم که رفتن دلیل نبودن نیست اما کاش همه بدانند ... کاش همه بخوانند کاش تو هم بدانی و بخوانی کاش او هم باید نوشت باید نوشتن را سرشت و تکرار ها را تکرار کرد ولی کاش !