بسم الله الرحمن الرحیم
از جمله رکورد های دست نیافتنی شهر من ، وجود هیئت های عزاداری ماه محرم می باشد . تعداد این هیئت ها به قدری زیاد است که گاه در یک کوچه بن بست 20 متری سه مورد آن را می توان مشاهده کرد که این امر باعث کم شدن تعداد نفرات هیئت ها شده و برخی از آنها تعداد نفرات کافی را ندارند .
در این راستا چندین سئوال به ذهن شهروندان شهر من خطور می کند :
1. آیا ازدیاد این هیئت ها باعث رونق عزاداری می گردد؟
2. در انجام اینگونه مراسمات کیفیت مهم است یا کمیت ؟
3. این نوع هیئت ها خود جوش چرا به وجود می آیند؟
4. آیا تشکیل چنین هیئت هایی نیاز به مجوز ندارد ؟
5. مسئول رسیدگی به حساب و کتاب این هیئت ها چه کسی یا چه ارگانی است ؟
6. آیا نمی شود اتحادی بین این هیئت ها پدید آورد ؟(( حد اقل برای یک روز در سال ، تمام این هیئت ها زیر یک سقف قرار گیرند ؟ ))
7. اگر چنین کاری لازم باشد چه کسی باید قدم پیش بگذارد ؟
در این مورد سئوالات دیگری هم مطرح است اما مسئله دیگری هم وجود دارد و آن اینکه شهر ما شاید تنها شهری باشد که در روز شهادت اباعبدالله الحسین (ع) عزاداری را کنار می گذارد و به اجرای نمایش تعزیه آنهم در سطح کس کننده می پردازد. و چون این کارها برای مردم جذابیتی ندارد آنها به طرف روستاهای اطراف سرازیر می شوند.
آیا زمان آن نرسیده که در این مورد فکری شود ؟
برای شروع این کار و ایجاد تحول ما هم دو پیشنهاد داریم :
الف : نمایشهای تعزیه را جمع آوری کرده و تنها به یک یا دو گروه مجوز دهیم و زمان آن را هم از صبح عاشورا به سوم امام ببریم .
ب : تمام هیئت ها را وادار کنیم در روز عاشورا در میدان بزرگی جمع شده و با اتحاد کامل و بدور از منیت ها همچون زنجانیها که با نام حسینیه اعظم عزاداری می کنند حماسه ای جاودان خلق کنیم .

