
حســـرتــش بــه دلـــم مــونــده ،
کـــه یکــبــار نمــازی قســـمتــم بشـــه ،
بـــدون ِ یـــادی از دنـیــــا ؛
پــُــر از یــــاد ِ خــُــدا !
دلـــم بـــه دو رکــعتــــش هـــم راضــیـســــت ...
رســول ِ اکــرم (ص) مــی فـــرمــاینــد :
" در آخـــرالــزمـــان ،
مـــردمـــان شـــب مـــومـــن انــد و صـــبح کــافـــر !! "
فـــکر مــی کـــردم چــگونـــه مـــمکــن اســـت؟!
تـــا بـــه ایـــن نتــیجـــه رسیــدم ،
اِی دل ِ غـــافـــل ، خـــود ِ مــــا را مـــی گـــویـــد !!
کـــه نمـــاز ِ مغــــرب ِ مـــان جمـــاعـــت اســت
و نـــماز ِ صبـــحمـــان قـــضا !
چـــرا کـــه فـــاصـــله ی ایـــمان تـــا کــُــفر ،
نـــمازســـت ، نـــماز ...

شــیطــان مــی نشـــینــد روی مُـــژه هـــایــم
قبـــل از نمــــاز ِ صــُــبــح !
مـــوقــع ِ نمــازم کــه مــی شــود ،
فـــرشــتـــه ی چــپ و راســـت ،
عـــــــزا مــی گــیــــرنـد کــه چــه کنــنــد ؛
" ایــــــاک نــعــبــــد "
را جــــزء حـــرفهـــای راســـــتم بنــویســـند ،
یـــا جـــزء دروغـــهـــایــــم ..
خــــدایــا ،
از نمــــاز ِ صــُــبح هــــایم ،
فــقـــط ایـــن خمـــیـــازه هــــایش
بــــا حــُــضور ِ قــــلب بـــودنـــد...

الـــــهــی
عــادت ِ تـــو احــســان اســت و عـــادت ِ مـــا عصــیــان ،
پــس تــرک مــده عــادت ِ خـــود را بــه تغــیــیــر ِ عـــادت ِ مـــا عـــاصیـــان !!
چـــه عـــادت هــــای تـــو هـــمه پســندیــده و قــدیـــم اســـت
و سنــت هـــای تــــو هـــمه مــرضـــیه و قـــویـــم ؛
الـــهــی
تـــویـــی کـــه معـــروفـــی بـــه احــســان
و مـــوصـــوفــی بـــه عفـــو و غـُــفــران ،
پــس از مـــا عفــــو کـــن ،
بـــه احســـان ِ قـــدیـــم ِ خـــود ،
و بـــر مـــا ببــخـــشا ،
بـــه مـــن ِ عـــظـــیـــم ِ خـــود...
