گــُــم کـــرده ام میــان ِ زمستـــان بهـــ ــ ــ ــ ـار را...

تسـکین بده قرار ِ دل بی قـرار را

با نـُـدبه تازه کن غم ِ دوری ِ یار را

اَینَ السَبیل ؟ اَشرِق الیَّ بنورکَ..

تــا در میــان ِ راه بیــابم دیــــار را

تنها نشسته، خسته، پریشان و ناامید، 

چشــمم به راه، تــا که ببینم سوار را

یک عمر خوانده ام "اَرِنِی الطَلعَهَ الرَشید.. " 

در خـــواب لااقل بــــده ایــن افتـــخــار را

انـــت الرسول ، اَنـــتَ اَمیــر اِنـَّکَ الغَدیر .. 

بــرگـــرد از حـــرا و بکــش ذوالفقـار را

کَم اَستَغیث "اینَ ؟ مَتی ؟ لَیتَ ... " سَیّدی !

پـــایـــان بده جـُـدایی ِ چشــــم انتظـــار را


آنقــــدر جمـــعه هـــای نبود ِ تو بوده است

زیـــر ِ ســـوال بـــرده حســـاب و شـُـمار را

ای گل بگو که فصل شکوفایی ات کجاست ؟ 

گــُــم کـــرده ام میــان ِ زمستـــان بهــار را...