یک شب

 

 

و آن شب نرم تر گيتار می زد

نفس آهسته بر سيگار می زد

دو دستانش كمی در لرزه بودند

گره بر گيسوان يار می زد‌‍‍ !

طنابی حلقه ای از دود سيگار

به ظاهر سايه اش را دار می زد

نگاهش در خلاء تا اوج می رفت

فقط آهنگ بی گفتار می زد

‌‌‍‌«برادر جان دلم خوش نيست» ، آن شب

همين آهنگ را صد بار می زد

چقدر از چشم ها باران فشانيد

ركورد از ابر هم بسيار می زد

خيابان ها تماما خواب بودند

و عابر در اتاقش زار می زد

 

 

گفته بودم لب تر کني ....

مــــــيمـــــيرم بـــــــرات

اما ..... نه در اين حد که لبهايت

با لبهاي ديگري تر شود

حالا برو بمير