ششمین غزل مشترک دوستان در میانالی

 

 

 

 

 نگاه خود نشانده ام به جای  پای رفتنت

اسیر بهت مانده ام زماجرای رفتن

@@@

  نفس که می کشم تو را همیشه کم می آورم

به سینه ام نشسته زخم بی شفای رفتنت

@@@ 

طنیـن گام های تــو، سـکوت تـلخ جــاده ها

چـه ضـربه هـا که میـزنـد به آشـنای رفـتنت

@@@
 

امیدو شادی مرا.چو سوخت هرم دوریت

نهال غم نشانده ام به جای جای رفتنت

@@@
 

رفیق غصه ها شدم بیا ببین عزیز دل

چگونه سر سپرده ام به نا کجای رفتنت

@@@

تمام حجم عشقمان خرابه گشته بر سرم

نشسته ام در آتش دقیقه های رفتنت

@@@

چه کوله بار پر غمی بر جای تو نشانده ام

چه لحظه های مبهمی است.حال و هوای رفتنت

@@@ 

بمرده ام زدوریت جفا مکن جفامکن

بریزم اشکهای غم به زیر پای رفتنت

@@@
 

چه روزهای تیره ای که بی تو مبتلا شدم

فدای آن نگاه تو در انتهای رفتنت

 @@@

تمام لحظه های من فدای یک نگاه تو

بسان شمع سوخته ام فقط به پای  رفتنت

 @@@

بیا و بر غلام خود نگاه عاشقانه کن

فاش کند نگاه تو چون و چرای رفتنت

 @@@

ببین که رقص این قلم میان خط دفترم

کند مرا خراب دهر و بینوای رفتنت

------------------------

 @@@

بیت اول   شقایق

بیت دوم  آسمان آبی

بیت سوم مسافر یلدا

بیت چهارم استاد الهیاری

بیت پنجم تبسم باران

بیت ششم  گل زنبق

بیت هفتم دوست دارم لعنتی

بیت هشتم ساعی نیا

بیت نهم هاشمیان

بیت دهم*بانو*

بیت یازدهم اصلانی  

بیت دوازدهم  ثریا