ندایم باش...........

هر روز به یادم باش به یادت در کنار پونه ها خواهم ماند.

هیاهوی مضراب و چنگ حزین نگاهت...

مرا به دشت شقایق ها مهمان نمود.

آوای سینه چاک خواهم ز سودای آرزوهایت...

پس برایم خاطره ساز باش و ندایم باش.

همچو رقص شاخه ها ی بید در کف نسیم صبحگاهی...

من تشنه ی صدای بارون زده ی تو بودم که می سرود.

شعله ور در آتیش آن لحظه ی ناب صدایت بودم.

تا خویش را در ساغری سوزان رها و شراب نابم باشی.

پس برایم خاطره ساز باش و ندایم باش.

کاش هستی را ز ما دریغ نمی کردی به روز آینه ها و...

جامی از می،چهره ای از لب حوریت رسم نمی کردی؟

اما نیمه شب آرام گهواره ام تابی خورد و حالم را زد به دوران.

تا من اینجا بنده،تو آنجا،خدایم باشی.

کز سرآغاز و سر انجامش باشم و تو هم مانی.

پس برایم خاطره ساز باش و ندایم باش.

دلا وقت سحرم به بانگ خوش نواخت رویت مرا.

از چه می اندیشی روز و شبم خروش دیده هایت...

پای تا سرم که هیچ،برایت گفته ام،برایت می مانم.

مانده ام ز شوق زیر باران به عشق رویت تا به سحر،که خوابم یا بیدار.

پس برایم باش خاطره ساز لحظه هایم و ندایم باش.

ندایت خواهم بود.