غزلی از کریمی مراغه ای

گر همه عمر پخته و خامیم

دست بر گردن دلارامیم

همه شب در سراغ تنگ و سبو

شب الی صبح بر لب جامیم

خواه ترسان و خواه ترسنده

خواه گبریم و خواه اسلامیم

شهره ی شهر و شهریار و شهیم

یا گدای محله ی گمنامیم

گر به میخانه مست و عربده جو

یا که در کنج مسجد آرامیم

خواه در منجلاب غصه و غم

خواه در عیش و نوش ایامیم

گه چو بلبل اسیر دام قفس

گه چو زخمی پلنگ در دامیم

خواه یک قلچماق لوطی شهر

خواه یک جامه دار حمامیم

خواه در بزم سور وجد و سرور

خواه در سوگ خویش و اقوامیم

گر نود نوبهار طی بکنیم

وقت مردن هنوز ناکامیم

ای کریمی خوشا به طالع ما

که به زیر لوای اسلامیم

شیعه ی چارده معصومیم

ایمن از درد و آلامیم