بعد از این عشق ، به هر عشق جهان می خندم

                     هرکه آرد سـخن عـشق به میـان می خندم

من از آن روز که دلدارم رفت

                     به هوس بازی این بی خردان می خندم

روزی از عشق دلم سوخت که خاکستر شد

                    بعد از این سوز، به هر سوز جهان می خندم

خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است

                  کارم از گریه گذشته ، به آن می خندم

بـیـخـیـال خـیـالـت مـیـشـوم . . .

و مـیـسـپـارمـت بـه دسـت ِ "او" امـا چـه کـنـم کـه "او" . . .

فـقـط یـک ضـمـیـر "سـوم شـخـص غـایـب" نـیـسـت

"او" کـسـی سـت کـه . . .

تـمـام هـسـتی ِ ایـن "اول شـخـص مـخـاطـب ِ" حـاضـرت را . .

بـه آتـش کـشـیـده اسـت !

مچاله کن. . . بشکن. . . خط بزن. . . خلاصه راحت باش. . .
ارث بابات که نیست. . .
دل تنهای منه. .

آدم هـــــــا... فـرامـوش نـــمی‌کــــنند ... !! ... فــــــــقط ... دیـــگر ســـــــــــــــــــــاکت می‌شـوند ... هـمین !

اوج تنهایی زمانی است که
رو به روی کسی که عاشقش هستی بشینی و بدونی که هیچ وقت بهش نمی رسی...!

 آدم است دیگر گاهی اوقات
حتی برای
نامردی هایت
هم دلتنگ میشود …..

تنت که پیش من باشد و دلت در اغوش دیگری .. هزار خطبه هم که بخوانند باز هم هرزگیست .

هی فلانی می دانی ؟ می گویند رسم زندگی چنین است... می آیند.... می مانند...... عادت می دهند.... ومی روند. وتو در خود می مانی.. و تو تنها می مانی.. راستی نگفتی؟ رسم تونیز چنین است؟.... مثل همه فلانی ها....؟

دردهایم در آغوشی مداوا شد که نمی دانستم وقتی

ندارمش بــــزرگتــــرین دردم می شود

گاهی وقتا به یه چیزایی که آرزو شو داری میرسی...
تازه میفهمی
که چقدر آرزوش
از داشتنش قشنگتر بوده !!!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         شده ام سنگ صبور روزگار..... دارد تمام غم های دیرینه اش را یک جا به خوردم می دهد...

عادت می کنم به داشتن چیزی و سپس نداشتنش،
به بودن کسی و سپس به نبودنش،
تنها عادت می کنم....
امـــا فراموش نه !

شبـهـا زیـر دوش آب سـرد
رهـا میکـنم بـغــض زخمـهـایـم را
در حالی که هـمــه میگـویـنـد:
خــوش به حـالــش ...
چه زود فـــرامــوش کـرد

شک کرده بـودم کسی بین ماست !

حالا: یقین دارم "مـــن" بین دو نفر ایستاده ام !

چقدر تفاوت وجود داشت ;

بین واقعیت و طرز فکر من!

شب هایم درد دارند.. وقتی ندانم.. چراغ اتاقت را چه کسی خاموش می کند!!!

کاش خودم را جایی جا بگذارم و برگردم ببینم که نیستم !

اون لحظه که گفتی : یکی بهتر از تورو پیدا کردم یاد اون روزایی افتادم که به ۱۰۰ تا بهتر از تو گفتم من بهـــتــرینو دارم . .

آدمهایی که به جای فریاد , سکوت می کنند , بالاخره روزی به جای صبر کردن , در را باز می کنند و می روند .

در زندگی برای هر آدمی از یک روز از یک جا از یک نفر به بعد ...دیگر هیچ چیز مثل قبل

نیست! نه روزها، نه رنگ ها، نه خیابانها همه چیز میشود: "دلتنگی!

اینجا ماندن بهانه می‌خواهد….اینجا حرف‌های بی‌

منطق من بوی دل‌ تنگی میدهند…خیابان‌های غرب برایم غریب اند….اینجا که

گودالی برای باران‌های پائیزی نیست، حس درد و دل‌ را کور می‌کند….من از

اینجا، صبر را در پیچیده‌ترین نحو ساده آموختم….ابر خاکستری، کافی‌ تلخ،

پک زدن به سیگار، تزئینی برای دل‌ افسرده‌ای بیش نیست…وقتی در غرب ترین …

گوشهٔ غرب خاکستری میشوی ،سیگار تنها نور چشمک زن امیدی است برای حس بودن

تو ….اینجا مردن بهانه نمی‌خواهد، وقتی تو نباشی‌...

گاهی اوقات فکر کردن به بعضی ها، ناخوداگاه لبخندی روی لبانت می نشاند... دوست دارم این لبخندهای بیگاه و این بعضی ها را ...