دلشده

حسرتها !وحشی و خودرو ؛سر بر می آورند ...

سبز می شوند

پیچکوار مسخرم می کنند

و کاش ها سرزمین وجودم را وجب به وجب کاشی می کارند

کاش ها زبانم را قلقلک می دهند

اندیشه ام را می چلانند سبک ،سنگین می شوم و ...  پایان،مضطربم می کند

 وداع داغونم می کند

 سراب آینده محو در حاله ی آفاق ،متوحشم می سازد

در نشخوار دیروزها ،نقاط روشن. کم نیست ،نقاط تیره هم...

گویی پرده ای خاکستری با خال های سیاه و سفید بر زمینه ی ذهنم فرش شده

فردا

فردایی نه چندان دور

قلم مویی بر خواهم داشت زمینه خاکستری با خال های سفید را بیشتر می پسندم

وای از فردا ...از کاش ها ...وای