و اما...

و عشق زاده می شود

از زهدان زنی که

پا پلک های متورم

طفلان پری رخش را

به معصومیت زائویی کم جان

به پابوس تیغ تیز

به مسلخ می آورد

و ...

قربانیان

با خونهای منجمد

عطوفت رافت را در چشمان شیشه ای می شکنند

سنگینی سرد روبات های بی دل .

بد فرجامی نفرین ابدی

را اسرافیل در صورش می دمد

و زمین

روح مذابش را با قطرات شبنم

روی گونه های رنگ باخته ی خدایان تمدن می نشاند

و نعلین های آهنی می پوسند