عشق

در آغوش باد، رهایت نکرده ام
دستان نوازشگرم را
با بوسه ها، تقدمِ وجودت می کنم
ای نازنین
تویی که از نرمی و لطافت گل ها زیباتری
تویی که گویی چون نسیم
هر بار، بر پیکر بی روحم وزیده می شوی
و چون آفتاب
بر دیدگانم طلوع می کنی
در آغوش باد، رهایت نکرده ام
ای عشق
تویی که در سپیده دم روزگاران سرد و گرم
تنها، با بودن یک واژه از عشق
به انتظارم ایستاده ای
و هر بار
با لبخندت
این واژه از عشق را

رنگین تر از گذشته می کنی
به یاد عشق و دوستی
همیشه دوستت دارم