گاندی خطاب به معشوقه اش :

 

 

                            خوبِ من ، هنر در فاصله هاست ...

زیاد نزدیک به هم می سوزیم و زیاد دور از هم یخ می زنیم .

 

تو ، نباید آنکسی باشی که من میخواهم ، و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی .

 

کسی که تو از من می خواهی بسازی یا کمبودهایت هستند یا آرزوهایت .

 

من باید بهترین خودم باشم برای تو و تو باید بهترین خودت باشی و بشوی برای من ....

 

خوب ِ من ، هنرٍِِ عشق در پیوند تفاوت هاست و معجزه اش نادیده گرفتن کمبودها . . .

 

زندگی ست دیگر...

 

همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست ،

 

همه سازهایش کوک نیست ،

 

باید یاد گرفت با هر سازش رقصید ،

 

حتی با ناکوک ترین ناکوکش،

 

اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن،

 

حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد،

 

به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند ،

 

به این سالها که به سرعت برق گذشتند،

 

به جوانی که رفت،

 

میانسالی که می رود،

 

حواست باشد به کوتاهی زندگی،

 

به زمستانی که رفت ،

 

بهاری که دارد تمام می شود کم کم،

 

ریز ریز،

 

آرام آرام،

 

نم نمک...

زندگی به همین آسانی می گذرد;-)

 

 

                 

 

Bye