love

 

و من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم که بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها در شعله ها سوختند تا سند سوختن نویسنده شان باشند پروانه ها آخ تصور کن آن ها در اندیشه چیزی مبهم که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند به گلها نزدیک می شوند یادم می آید روزگاری ساده لوحانه صحرا به صحرا و بهار به بهار دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم

عشق را چگونه می شود نوشت در گذر این لحظات پرشتاب شبانه که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن دلی می خواند من تو را او را کسی را دوست می دارم

آموخته ام که خداعشق است

 

وعشق تنهاخداست

آموخته ام که وقتی ناامیدمی شوم

خداباتمام عظمتش

 عاشقانه انتظارمی کشد دوباره به رحمت او امیدوارشوم

آموخته ام اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم

خدابرایم بهترش رادرنظرگرفته

آموخته ام که زندگی دشواراست

ولی من ازاوسخت ترم...

باز باران نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر

باز باران بی ترانه دانه دانه بر بام خانه

یادم آید روز باران پا به پای بغض سنگین تلخ و غمگین دل شکسته اشک ریزان عاشقی سرخورده بودم

می دریدم قلب خود را

دور می گشتی تو از من

با دو چشم خیس و گریان

می شنیدم از دل خود این نوای کودکانه

پر بهانه زود برگردی به خانه

یادت آید هستی من آن دل تو جار می زد

این ترانه باز باران باز می گردم به خانه

"پنجره خیال "

 

تا خانه چشمانت راهی نیست ، وقتی که نگاهت را از من دریغ میکنی ... چه بگویم

 

وقتی که نه تنها چشم هایت را ، بلکه دریچه قلبت را برویم بسته ای ...

 

اما...

 

بدان همیشه پشت پنجره "خیالم" برای چشمهایت چون چلچراغی میدرخشد...

 

بگذار در وجود تو گم شوم و تودر جستجوی من آهسته مرا بخوانی...

 

و مرا در قلبت پیدا کنی!!!

 

 

به خاطر تو خورشید را قاب می کنم و بر دیوار دلم می زنم

 

به خاطر تو اقیانوس ها را در فنجانی نقره گون جای می دهم

 

به خاطر تو کلماتم را به باغهای بهشت پیوند می زنم

 

به خاطر تو دستهایم را آیینه می کنم و بر طاقچه یادت می گذارم

 

به خاطر تو می توان از جاده های برگ پوش و آسمانهای دور دست چشم پوشید

 

به خاطر تو می توان شعله تلخ جهنم را

 

چون نهری گوارا نوشید

 

به خاطر تو می توان به ستاره ها محل نگذاشت

 

به خاطر روی زیبای تو بود

 

که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

 

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

 

که دست هیچ کس را در هم نفشردم

 

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

 

که حرفهای هیچ کس را باور نداشتم

 

به خاطر دل پاک تو بود

 

که پاکی باران را درک نکردم

 

به خاطر عشق بی ریای تو بود

 

که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم

 

به خاطر صدای دلنشین تو بود

 

که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست

 

عزیزم...

 

عشق را در تو  ، تو را در دل ، دل را در موقع تپیدن 

 

وتپیدن را به خاطر تو دوست دارم

 

من غم را در سکوت ، سکوت را در شب ، شب را در بستر

 

وبستر را برای اندیشیدن به خاطر تو دوست دارم

 

من بهار را به خاطر شکوفه هایش

 

زندگی را به خاطر زیبایی اش و زیباییش را

 

 به خاطر تو دوست دارم