فاخته

فاخته جان چرا غمگینی؟ چشمان سیاهت شادمان نیست؟از ما انسان ها آزرده شدی؟حق داری آسمانت را گرفتیم و سیاهش کردیم. درختانت را نابود کردیم و و بی آشیان و گرسنه رهایت کردیم. آبی برای خوردن تو باقی نگذاشتیم چرا که رودها را سوزاندیم.

در آسمان هم جرات پرواز نداری کودکانمان تورا نشانه می گیرند. در خانه هایمان هم نمی توانی آشیان کنی با بی رحمی آشیانت را خراب می کنیم و بچه هایت را نابود.

فاخته جان غمگین نباش تو نیز باید مثل ما با بدی ها کنار بیایی و به پروازت ادامه دهی.