خالی از هرچه که هست

خالی از هرچه که هست میشم...

از زمین سرد خاکی تا نگاهی عاشقانه...

بغض شب توی گلو خیلی وقته که نشسته میدونم...

باخودم میگم تلخی این زمونه رو میسبرم دست باد...

چشمامو میزارم روی هم سیاهی بشت چشممو با یه رنگ خوب باک میکنم...

یادمو میدزدمو میبرم به اوج خاطرات گرم تو...

با دلم اخرین اسم تنهایی شب رو فریادمیزنم...

دست سردم میکشم تو خاطرات دلبذیر تو...

تا خیال ورت نداره فک کنی رفتی از سرم...

شمعدونی کنار باغچه رو درمیارم...

بایه بغل ارزوهای داغ داغ میکارمش تو خاک سبز دل تو...

و از لحظه لحظه های خواندنم هراسی نخواهم داشت...

یکرنگی نگاهم و با خاطرات نگاه تو موزون میکنم...

یه ریتم میسازم برای سکوت قصه مون...

حالا چشمامو باز میکنم به امید بودنت...

خالی از هرچه که هست...

هستی.نیستی....هستی..هستی...

خوشحال میشم نظر بدین