من میتوانم

باید فراموشت کنم چندیست تمرین میکنم.

من میتوانم میشود آرام تلقین میکنم

.با عکسهای دیگری تا صبح صحبت میکنم.

با آن اتاق خویش را بیهوده تزئین میکنم.

سخت است اما میشود در نقش یک عاقل روم.

نه شب دعایت میکنم، نه صبح نفرین میکنم.

حالم نه؛ اصلا خوب نیست تا بعد بهتر میشود.

فکری برای این دل تنهای غمگین میکنم.

من میپذیرم رفته ای و برنمیگردی ؛

همین... خود را برای درک این صدبار تحسین میکنم.

کم کم ز یادم میرود این روزگار و رسم اوست...