مقایسه نارنج و آب نارنج

 از آن به بعد عطر آن به نام نرولی مشهور و استفاده از آن روزبه‌روز بیشتر شد. گل‌های نارنج در ایران به نام بهار نارنج معروف است كه بوی بسیار معطر و مطبوعی دارد. قسمت‌های مورد استفاده نارنج شامل آبمیوه، پوست میوه و گل‌های آن است.

میوه‌ها دارای تركیبات مختلفی از جمله املاح، ویتامین‌ها، فلاونوییدها، اسیدهای گیاهی و اسانس و اثرات محرك هضم، ضدیبوست، انرژی‌زا، خلط‌آور، ضدسرفه، آرام‌بخش، رفع بدخوابی و تسكین شوك هستند. آب نارنج به خصوص برای خروج خلط‌های غلیظ و زردرنگ مفید است. در ضمن، آب نارنج نارس در بعضی خواص از نوع رسیده آن قوی‌تر است. به همین دلیل از هر دو نوع رسیده و نارس استفاده می‌شود. از دیگر اثرات آب نارنج می‌توان به ضدسرطان، ضدحساسیت، آنتی‌اكسیدان، محافظ كبد، کاهنده قند، كلسترول خون، پایین آورنده پرفشاری خون، كاهش اسیداوریك و محرك سیستم ایمنی بدن اشاره کرد.

رایحه نارنج كه از گل آن به دست می‌آید دارای خواص ضدافسردگی، آرام‌بخش، ضداسهال، نرم‌كننده پوست و جلوگیری‌كننده از شكنندگی مویرگ‌هاست. از پوست نارنج نارس و رسیده به صورت تازه و خشك شده در چین به فراوانی استفاده می‌شود. خواص دارویی پوست نارنج شامل ضد گاستریت، ضدحساسیت، ضداسپاسم و دل درد، هضم‌كننده، مقوی معده و اشتهاآور است. این پوست‌ها ممكن است به رنگ سبز مربوط به نارنج نارس و زردرنگ مربوط به نارنج رسیده باشند. میزان مصرف پوست نارنج به عنوان دارویی روزانه 10 تا 15 گرم از پوست تازه یا معادل آن از نوع خشك است.

در ایران از گل‌های نارنج، عرق گیاهی تولید می‌شود كه به نام عرق بهار نارنج مشهور است. این عرق دارای خواص ضدنفخ، اسپاسم و اثر آرام‌بخش ضعیفی است و به این منظور استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از گل‌های آن چای تهیه كرد. منظور از چای، دم‌كرده گل‌های آن است. برای تهیه چای آن می‌توان روی 2 گرم از گل‌های خشك را در یك لیوان آب جوش ریخت و به مدت 10 تا 15 دقیقه آن را روی بخار گذاشت. سپس آن را صاف كرده و میل كرد. برای رفع بدخوابی نیز می‌توان هنگام خواب یك لیوان آن را مصرف كرد.

برای خشك كردن صحیح گل‌های نارنج هم باید گل‌های ناشكفته را صبح زود جمع‌آوری كرد و در تاریكی خشكاند البته این عمل در فصل بهار كه موقع گل‌دهی نارنج است باید انجام شود. در غیر این صورت ممكن است اسانس گل تخریب شده و بو، طعم و خواص آن تغییر کند.