بُزقوش یا بُزغوش (به ترکی آذربایجانی: Bozquş) نام رشتهکوهی با امتداد شرقی-غربی در جنوب شهرستان سراب و شمال شهرستان میانه در استان آذربایجان شرقی ایران است. این رشتهکوه در میان دو رود آجی چای و شهر چای قرار گرفته و در میان شهرهای سراب، بستانآباد، هشترود، میانه، گیوی و نیر قرار گرفته است.
هر چند معنای دقیق بزقوش مشخص نیست ولی عدهای بزقوش را ترکیب « بز(Boz) + قوش(Quş) » می دانند که در ترکی آذربایجانی معنی پرنده خاکستری می دهد. که گروهی علت این نام گذاری را شباهت خط الراس این رشته کوه از فواصل دور به پرنده ای خاکستری با بالهای گشوده می دانند و گروهی دیگر نام آن را اقتباسی از نام پرنده ای به همین نام می دانند که بومی ارتفاعات این رشته کوه است. عدهای هم آن را "بُزکُش" یا همان "کئچی قیران" (به ترکی آذربایجانی: keçi qıran) می دانند و معتقدند نام قدیم این رشته کوه "کئچی قیران" بوده که پس از ت...حریف به "بزکش" و بعد "بزقش" و "بزقوش" تبدیل شده است که این استنباط آنچنان قوی نیست. نام بوزقوش در اصل از دو واژه (بوز:buz :یخ"سرد"منجمد)و(قیش:qış :زمستان"فصل سرما) تشکیل شده و این معنا دقیق ترین معنا برای آن منطقه می باشد چون در اصل آب و هوای بوزقیش همیشه تداعی فصل سرد و یخی میباشد و معنای پرنده خاکستری و مخصوصا کئچی قیران دور از واقعیت است.
زقوش شامل کوههایی با شیب ملایم و از سنگهای حاصل از غبارهای آتشفشانی مربوط به کوههای آتشفشانی سبلان و سهند است. حاوی معادن کشف نشدهای از مس است و وجود دانههای پیریت در این سنگها اهالی را به یاد طلا می اندازد از نظر زمینشناسی این کوهها خاستگاه کوههای دارند.
دو قله آغ داغ (۳۳۰۶ متر) و قیسیر (۳۱۰۰ متر) از مرتفعترین قلل این رشتهکوه میباشند.
