مدیریت ریسک

مباحثی مانند مدیریت ریسک و مدیریت بحران و ... از آن دست مباحث مدیریتی هستند که همیشه در کتاب ها و دانشگاه ها به ما یاد می دهند ولی ما در غالب مدیران شرکت ها اغلب در آخر با روش های سلیقه ای و شخصی به آنها عمل می کنیم! البته دلایلی هم خود من برای این مساله قایلم مثل سایز عمده شرکت های ایرانی که در حد کوچک (small business) هست و روابط و قواعد اکادمیک به سختی قابل تعمیم به آنها هستند.

نوع مشکل ما شرکت های ایرانی که بعضا غیر استاندارد و باز هم غیر قابل تعمیم است و 100٪ در نهایت به نوع آموزشی که مدیران ایرانی در دانشگا ها می بینند بر می گردد.

در تعریف مدیریت ریسک فرایند سنجش با ارزیابی ریسک و بعد ارایه راهکار و استراتژی هایی برای اداره و کنترل ریسک است.

ریسک هم مانند سایر استراتژی های یک بنگاه به کوتاه مدت بلند مدت و میان مدت تقسیم میشود.

ریسک های کوتاه مدت و میان مدت در لایه های اجرایی و کارشناسی صورت می گیرند و ریسک های بلند مدت در لایه رهبری شرکت ها.

افزایش رقابت,پیچیدگی های محیطی,پیشرفت و پیدایش تکنولوژی های نو,روش های جدید عرضه محصول و مواردی ازین دست عواملی هستند که سازمان ها و بنگاه های اقتصادی را در دوران فعالیت خود با ریسک های بسیاری مواجه می سازند یعنی در هنگام بروز این تغییرات در اقتصاد و تکنولوژی بنگاه ها با چالش های ریسک را برای تغییر بستر های موجود - هزینه برای بدست آوردن این دستاورد های جدید و... مواجه می شوند که تمامخی این ها خطراتی را دارند.

ریسک کلا یعنی عدم توانایی در پیش بینی نتیجه راه جدیدی که می خواهید در آن قدم بگذارید.

ریسک های استراتژیک به این علت بلند مدت نامیده می شوند که دوره زمانی طولانی پس از ظهور نخستین اثار این نوع ریسک تا بروز خسارت و زیان وارده نیاز به سپری شدن است مثلا بالا رفتن قدرت فناوری در دوربین های گوشی های موبایل دایما باعث می شود شرکت های سازنده دوربین های قدرتمند تری را بتوانند بر روی گوشی های تولیدی خود بگذارند.

سرمایه گذاری برای این فناوری های نوین کم ریسک می باشد چرا که ثابت شده مردم از آن استقبال می کنند .

در واقع مدیریت ریسک زمانی معنا و مفهوم می یابد شرایط با احتمال وجود زیان و عدم اطمینان مواجه باشد. این نوع مدیریت شامل حوزه گسترده ایست که مسایل مالی عملیاتی تجاری استراتژیک و حوزه وسیع تری بنام حوادث خطر آفرین را در بر می گیرد.

والسلام