ای دوست

بعد از این ای دوست با خشم تو عادت می کنم

بعد از این شب را به باغ عشق دعوت می کنم

هر چه دارم هرچه دارم می گذارم روی میز

روح خود را مثل نانی با تو قسمت می کنم

می گذارم شب بماند گر تو شب را خواستی

می روم با کاروان صبح صحبت می کنم

رشوه خواهم داد خورشید طلایی را به زور

با فریبی کهنه در حرفم سماجت می کنم

بعد از این در خود صدای آرزو را می کشم

یعنی ای همراه حالت را رعایت می کنم

آرزو هایم غزلهایی از آن توست

بعد از این می نشینم با تو خلوت می کنم

مثل آینه است عشق ما نباید بشکند

بعد از این در حفظ این آیینه دقت می کنم