شعری از بهمنی

این شفق است یا فلق؟ مغرب و مشرقم بگو

من به کجا رسیده ام؟ جان دقایقم بگو

آیینه در جواب من باز سکوت می کند

باز مرا چه می شود؟ ای تو حقایقم بگو

جان همه شوق گشته ام طعنه ی  ناشنیده را

در همه حال خوب من با تو موافقم بگو

پاک کن از حافظه ات شور غزل های مرا

شاعر مرده ام بخوان گور علایقم بگو

با من کور و کر ولی واژه به تصویر مکش

منظره های عقل را با من سابقم بگو

من که هر آنچه داشتیم اول ره گذاشتم

حال برای چون تویی اگر که لایقم بگو

یا به زوال می روم یا به کمال می رسم

یکسره کن کار مرا بگو که عاشقم بگو