قاصدک

قاصدک

قاصدک غم دارم

                   غم به اندازه ی سنگینی عالم دارم

                                                           همه از خود مرا می رانند،

                                                                                         همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند

قاصدک مردی مرد،خاک شد، بادش برد

 مرد اگر ماند سر به نامرد سپرد

قاصدک رنگ چرا؟این همه حیله و نیرنگ چرا؟

 کاشکی رنگ نبود، دل ابناء بشر سنگ نبود

قاصدک چرخ زمان می چرخد

 من دوران در پی ارابه ی خاموش سکوت....

نه نگاهی که نگاهم فکند

و نه دستی که ز تن رخت حیاتم بکند

قاصدک می گریزم به جهانی که در آن هستی نیست

نیستی و مستی و بد مستی نیست

می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست

شاید آن نیز فقط رویاییست.

شاعر:نامشخص