یکی دیوانه ای آتش برافروخت

یکی دیوانه ای آتش برافروخت

دران هنگامه جان خویشتن سوخت

همه خاکسترش را باد میبرد

وجودش راجهان ازیاد میبرد

                                          توهمچون آتشی ای عشق جانسوز

                                          من آن دیوانه مرد آتش افروز

                                          من آن دیوانه ی آتش پرستم

                                          درین آتش خوشم تازنده هستم

                                                                                      بزن آتش به عوداستخوانم

                                                                                      که بوی عشق برخیزد زجانم

                                                                                      خوشم بااینچنین دیوانه گی ها

                                                                                      که میخندم به این فرزانه گی ها

لهیبی همچو آه تیره روزان

بسازای عشق وجانم رابسوزان

بیا آتش بزن خاکسترم کن

مسم دربوته ی هستی زرم کن

                     به غیرازمردنوازیادرفتن

                     غباری گشتنوبربادرفتن

                     درین عالم سرانجامی نداریم

                     چه فرجامی که فرجامی نداریم