دیرگاهیست

دیرگاهیست که من عاشق رویش شده ام

عاشق آن صنم وهاله ی مویش شده ام

دادازین دیده ودل دادبمن داد غمم

دست بردامن آن سنگ صبورش شده ام

                                  گفتم که خدا: قاصدکی سوی دیارش بفرست

                                                قاصدآمدصنما هدیه برایش بفرست

                                                گفتم که بچشم هدیه اش بود براه

                                                خویش چون هدیه بودنامه برایش بفرست

خواستاررخ اوهرشب وهرروزشدم

چشم براه نگه اش ازدروازدورشدم

پشت درلنگه ی کفشی بدست آخوندی

چشمش افتادبدوازنظرش دورشدم

                                                    دررحمت بسویم بازشدست

                                                    نظررفته دگرجورشدست

                                                    تاکه من صحبتی ازخود کردم

            دیده بگشودوصدف بازشدست