بگمانم

به گمانم نفسی فرصت دیدن داریم

تاته کوچه فقط پای دویدن داریم

روح ماگرچه درین پیله تن محبوس است

مثل پروانه تمنای پریدن داریم

                                           مفکن دورچنین میوه ی احساس مرا

                                           گرچه کالیم ولی وقت رسیدن داریم

                                           نشکن پشت دل ازبارغم حادثه ها

                                           مثل یک بید فقط حق خمیدن داریم

نکندتیره شود سینه ی توازغم ما

توبگوحق کمی آه کشیدن داریم؟

تونگفتی ولی ازلحن نگاهت پیداست

نه دل گفتنونه گوش شنید داریم