اشک

همیشه به من می گفت زندگی وحشتناک است ولی یادش رفته بودکه به من می گفت تو
زندگی من هستی روزی از روزها از او پرسیدن به چه اندازه مرا دوست داری گفت به اندازه خورشید در آسمان نگاهی به اسمان انداختم دیدم که هوا بارانی بود وخورشیدی دراسمان معلوم نبودشبی از شبها از او پرسیدم به چه اندازه مرادوست داری گفت به اندازه ستاره های
اسمان نگاهی به اسمان انداختم دیدم که هوا ابری بود وستاره ای در اسمان نبود خواستم برای
از دست دادنش قطره ای اشک بریزم ولی حیف تمام اشکهایم را برای بدست اوردنش از دست
داده بودم