عشق خدایی

عشق خدایی

میخام از دوست داشتن بگم،ازعشق،دلبستگی،رنج...   ماتو زندگیمون همیشه دنبال چیزایی هستیم

که بهمون آرامش بده،وجالب اینجاست که همیشه در چیزای مادی دنبال آرامش میگردیم و از منبع

آرامش غافلیم..او که یادش در دل ما اطمینان حاصل میکند،..ماعاشق انسانهایی میشویم که از ما

دورند و  به آنها نمیرسیم وعمری رادرسختی وفراموشی سپری میکنیم  وگناهمان اینست که

عاشق   شده ایم...                                                                               وقتی قرار است رسیدنی

در کار نباشد،چرا ما باید خود راعذاب دهیم؟ و درد عشق بکشیم!! چرا وقتی به هدف نخواهیم رسید

تلاش نکنیم تا هدفی دیگر را جایگزین کنیم؟؟بنظر من،ما عشق واقعی را در وجود خود فراموش کرده

ایم،بیایید عاشق خدا شویم...بیایید دوستش داشته باشیم...بقول معروف:خدا را دوست داشته باش

وعاشقش باش،،حداقلش اینست که همیشه بتو آرامش میدهد وبلاخره یک روز به او میرسی...پس

عشق زمینی بی فایده است،عشق باید همیشگی باشد،به کسی که همیشه بتو آرامش

دهد،هیچوقت نخواهی فراموشش کنی،در حل تمام مشکلاتت حضورش را احساس کنی که بتو کمک

میکند،،وهمیشه پشت توست...آری خدایی که به هر چه بگوید باش،،میشود،مطمیءن باش تو هر

چه بخواهی بتو میدهد..چرا ما از خواب غفلت بیدار نمیشویم؟؟؟زندگی ما به کدام سو میرود؟وهدف ما

در زندگی چیست؟کاش درمورد اهدافمان اندیشه کنیم تابتوانیم راه درست راانتخاب

کنیم...کااااااااااااش...