مست و هشیار (محتسب)

مست و هشیار (محتسب)

محتسب ، مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست ، این پیراهن است افسار نیست

گفت: مستی ، زانسبب افتان و خیزان می روی

گفت: جرم ِ راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت: می باید تو را تا خانه ی قاضی برم

گفت : رو صبح آی، قاضی نیمه شب بیدار نیست

گفت: نزدیک است والی را سرای ، آنجا شویم

گفت: والی از کجا در خانه ی خمّار نیست

گفت: تا داروغه را گوییم در مسجد بخواب

گفت: مسجد خوابگاه ِ مردم ِ بدکار نیست

گفت : دیناری بده پنهان و خود را وا رهان

گفت: کار شرع، کار ِ درهم و دینار نیست

گفت: از بهر ِ غرامت جامه ات بیرون کنم

گفت: پوسیده است،جز نقشی زپود و تار نیست

گفت: آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه

گفت: در سر عقل باید بی کلاهی عار نیست

گفت: می بسیار خوردی ، زان چنین بیخود شدی

گفت: ای بیهوده گو ، حرف ِ کم و بسیار نیست

گفت: باید حد زند هشیار مردم ، مست را

گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست