یا صاحب الزمان...

ای آفریدگار صبح !

در جشن با شکوه روزی که آغاز می شود و در تمامی روزهایی که شیرینی نام تو بر لبانم می نشیند

من عهد دیرینه ی خویش را با صاحب صبح و امام عصر تازه می کنم

و دست بیعتم را در زلال دستانش معطر می سازم

تا شعر سپید این عشق در صحن دلم تکرار شود .

طراوت جاری این عهد و بیعت هرگز از باغ خاطرم بیرون نمی رود

و پیوسته شال سبز محبتش را بر گردن می نهم

تا نوازشگر شانه های لرزانم باشد.


خالق مهربان من !

اگر دست تقدیر تو ، لباس سپید آخرت را بر تن من پوشاند و درخت زندگی ام، تنبه خواب زمستانی و ابدی خویش سپرد

و میان آن ماه تابان در آسمان چشم مردمان آشکار شد ،

مرا از محراب قبرم بر انگیز

و توفیق احرام در صحن و صفایش عنایت کن

تا لبیک گویان در گرد کعبه ی وجود مقدسش طواف کنم



ای اجابت کننده هر دعا !

پنجره قلب منتظران رو به آسمان بی کرانت گشوده است

تا به یک اشارت تو، غبار غم و اندوه غیبت از دل ها بر خیزد

و چشم ها به تماشای باران ظهور بنشیند.


خدایا !

شب یلدای هجران را به یمن ظهور ماه کاملش ، کوتاه کن که شب پرستان ، همچنان چشم بر صبح صادقش بسته اند

و ما مؤمنان طلوع خورشید جمالش را نزدیک می دانیم.