اشــــــک الــــهی!

اشــــــک الــــهی!

 

 

پس از آفــــرینش آدم "خــــدا" گفت به او : نازنینــــم اَدم ...

 

با تـــو رازی دارم !...

 

اندکـــی پیشتـــر آی ...

 

آدم آرام و نجیــب ، آمد پیش !!

 

... زیـــر چشمـــی به "خــــدا" می نگـــــریست !...

 

محو لبخند غم آلــــود خدا ! ... دلش انگــــار گــــریست ...

 

نازنینــــم آدم !! ( قطــــره ای اشـــک ز چشمــــان خداونــــد چکیــــد )!!!...

 

یاد من باش ... که بس تنهـــــایــــــــم !!...

 

بغض آدم تــــرکیــــد، ... گونه هـــــایش لـــــرزید !!

 

به "خــــــدا" گفت :

 

من به اندازه ی ....

 

من به اندازه ی گلهــــــای بهشــــت ... نه ...

 

به اندازه عـــــــرش ... نه ... نه

 

من به اندازه ی تنهـــــاییت ، ای هستی من ، ... دوستدارت هستم !!

 

آدم ، ... کولــــه اش را بر داشت...

 

خستــــه و سخـــت قــــدم بر می داشـــت !!...

 

راهــــــی ظلمـــت پـــر شور زمیــن ...

 

زیـــر لبهــــای "خــــدا" بـــاز شنیــــد ، ...

 

نازنینـــــم آدم! ... نه به انـــدازه ی تنهــــایی من ...

 

نه به اندازه ی عـــــرش ... نه به اندازه ی گلهـــــای بهشــــت !!...

 

که به اندازه یک دانـــــه گنـــــدم ، تو فقط یـــــادم باش !!!......