به هر کجا که روم رنگ آسمان من این است...

به جز تو نیست هر آنکس که دوست داشته باشم
اگر هر آینه سوی گذشته ها بگریزم
هواگرفته ی عشق توأم چگونه از این دام
به بال بسته دوباره سوی هوا بگریزم ؟
به خویش هم تنوانم گریخت از تو که عیب است
زآشنا تری اکنون به آشنا بگریزم 
کجا روم که نه در حلقه ی نگین تو باشد ؟
مگر به ساحتی از سایه ی شما بگریزم .
***


به هر کجا که روم رنگ آسمان من این است
سیاه مثل دو چشم تو ! پس چرا بگریزم ؟!
***