باران

باران گرفت چشمه قلبم خروش کرد     

                           جانم دوباره یاد می و می فروش کرد

عشق  آمد  و گشود ز پا بند کهنه را   

                        عقلم به جرم عشق مرا سرمه نوش  کرد

افسرده بود و سرد جهان بی حضور تو    

                        بازار را  متـاع تو پر جنب و جوش کرد

آمد ندایی از سر کوی بلند دوست        

                         طبل تهی مدعیان را  خموش کرد

شلاق مهر  تو به دلم تازیانه زد            

                     با یک نظر چه اهلی و رام این چموش کرد

باران گرفت حضرت پاکی جلوس کرد    

                           ما را غلام تا به ابد حلقه گوش کرد