پنجره ی باران خورده ات را باز کن
چند سطر پس از باران
چشمهایم را ببین که هوایت دیوانه شان کرده
دلم برایت تنگ است
.
.
.
شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما ،
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
.
.
.
فرقی نمیکنه هوای الان چند نفره ست !
مهم اینه که تو نیستی و من مجبورمتنهایی دلتنگی آسمون رو تحمل کنم
.
.
.
باز باران آمد
از هوا یا ز دو چشم خیسم؟
نیک بنگر!
چه تفاوت دارد
.
.
.
همواره تنهاییم
در جمع یاران هم
در یک کویر خشک
در زیر باران هم