شکرانه

دلتنگ آسمان نباش ،

بهانه گیر باران نشو...

خزان فصل ها را پس نزن بانگاهت ؛

طفلی ، دل خورشیدی اش می شکند به قهر !

یک بار هم که شده همراه شو ... با زمستان

با سکوت برفی

با ترس شیرین لغزیدن،

روی سرسره یخی کودک سر خوش همسایه ... !

رنگ دلت را عوض کن ،

سوی نگاهت را

عطر احساست را

شاید به شکرانه اش کمی... فقط کمی باران ،

ببارد بر سر کویر دلتنــگی هایت ... !