امروز به خــــیاط باشی گفتم :

امروز به خــــیاط باشی  گفتم :

رخت دامــــادی من ، همچون بخــتم سیاه باشد 

زیر کت جلیقه بگذار ، طوری که وجـــدانم پیدا نباشد

کمی تنگ تر از معمول بدوز ، نباید احساسم به جــایی درز کند 

یقه ی پیراهنم بی دگمه باشد ، بغضم را باید قـــورت دهم 

و درست همان لحظه که مقابل آینه لباس دامادی ام را تجسم میکنم

و با "لبخند دروغین"خودم را برای بودن کنار دیگری "فریب"می دهم

به خـــــیاط گفتم :

وقتی کـه" عشــق " نداری ، دیگــر تفـــاوتی نمی کـند 

" بمـــانی و بگـــندی یا بــروی و بخــــندی "