در انجام وظایف خانوادگی زن ومرد هر دو مسئولند ولی مسئولیت زن به مراتب سنگین تر و بزرگتر از مرد است.
اوست که خانه رابه کانونی دلگرم کننده و امید بخش درمی آورد و اوست که که به امور خانه نظام و سروسامان
می بخشد.نقش و وظیفه او حیاتی و سرنوشت ساز است .او مدیریت کانون خانواده را برعهده دارد و اداره امور
اخلاقی در رابطه با همسر و فرزند را به دوش میکشد. او کدبانوست نه کلفت.خانم است نه خدمتگزار و اگراحیانا" تن
به خدمت می دهد از روی میل است نه از روی وظیفه .
خدمت زن به شوهر و دیگر اعضای خانواده نوعی هدیه است و آشپزی و لباسشوئی و وصله کردن پارگی های
لباس شوهر و فرزندان نشانه وجود تفاهم و انس و الفت است و پایه گذاری بنای حیات برمهرورزی است و این امر
بیانگر گذشت و ایثار زن به عنوان سنبل ایجاد وحدت و صمیمیت درخانواده می باشد.
مع الاسف گاها برخی تفکرات زمان جاهلیت درباره این گوهران ارزشمند جامعه که بهترین و شایسته ترین
و لایق ترین شخصیت های دینی .علمی .فرهنگی. سییاسی را تربیت کرده و درخدمت بشریت قرارداده اند
زحمات گرانقدرشان را به باد فنا داده و در حقشان جفا میکنند.
از سیمای جمهوری اسلامی ایران که بزرگترین دانشگاه اخلاقی بشمار میرود و دنیا را تحت پوشش کانالهای
مختلف خود قرارداده است انتظار نمی رود به سازندگان سریالها و فیلمها اجازه دهند با الفاظ غیر اخلاقی و
دور از شان این قشر فداکار که عده کثیری از آنان چشم انتظار فرزندان شهیدشان هستند که هنوز بعد از26
سال ازپایان جنگ تحمیلی اثری از دلبندانشان بدست نیامده است مورد اهانت قرار دهند .
آیابعد از 1436 سال ازظهور اسلام برازنده است در دیالوگهای فیلمها از بانوان ناقص العقل نام برده شود. زهی
بی انصافی .البته درموارد دیگری هم به باز نگری درکارنامه برخی سازندگان سریالها ضروری به نظر میرسد.