به یادش ( یه مطلب ساده)

بعضی آدم ها طعم از دست رفتن نزدیکانشان را می چشند و بعضی نه

کسانی که عزیزی ..دوستی را از دست می دهند توی دلشان حفره دارند

حفره ای که پر نمی شود. نمی شود. تا دنیا دنیاست پر نمی شود

مادر من همیشه می گوید: فقط مرگ است که چاره ندارد

ولی ..ولی ..چاره نداشتن با دل انسان جور نمی شود هرگز

آدم زیر بار بیچارگی دل تنگی عزیزش، فکر از دست دادن عزیزش، تصور به زمین افتادن عزیزش

خم و کهنه و کوچک می شود

همه این را می دانند. اما همه این را نمی فهمند.

نمی شود فهمید، چون توی چشم آدم داغ دیده نمی شود نگاه کرد

بعید است که بشود. و تا چشم های کسی را نبینی

راه پیدا نمی کنی به جاده ها و گذرها و کوچه پس کوچه های دلش