انتظار

آنقدر رفتنی بودی

که انتظار رفتنت را همیشه می کشیدم  

اما انگار تمام مداد رنگی هایم سفید بودند

که آن همه انتظار؛ نکشیده باقی ماندوقتِ رفتنت چنان جاخوردم  

که سیرِسیر شدم ازتمام عاشقی های عالم..!

ازتو چه پنهان رفیق! خاک شدم زیر آوار دردهای بی امان زندگی

لحظه هایم باردار مرگ شده اندو هنوز نفس میکشم

با چشم هایی که آنقدرگریه کرده اند که دیگر نای دیدن ندارند

خدایــا...

می شود زندگیت را چند روز نگه داری؟

من وقتِ نفس کشیدن هم ندارم میانِ این همه درد...!

اقلا یکی یکی...

خدایــــا..

یکی یکی!!