تاشقایق هست زندگی بایدکرد...
تورا به رخ تمام شقایق ها میکشم و میگویم: تا گل من هست زندگی باید کرد.
سکوت صدای رسای آفرینش است ، گوش بسپار به نغمه ی دل انگیز شکوفایی یک عشق ، در لا به لای بوته های سبز و تازه زندگی، نگاه کن ! جوانه در سکوت می روید وگل در سکوت می شکفد ، و تو نیز اینگونه در غوغای غربت و تنهایی ام ، با شکوه روییدی . به خانه کوچک قلبم ، مهربان ، خوش آمدی !