اینبار کمی متفاوت باشیم 5

1) اینک که به حول و قوه الهی در شهرمان یک برگ دیگر از دموکراسی و مشروطیت خواهی مردم ورق خورد و انتخابات نهمین مجلس شورای اسلامی انجام و منتخبین مردم به کرسی های خود جلوس کردند جا دارد که نقطه ای بر سرخط گذاشته و به سطر بعدی برویم، نه اینکه دفتر را بسته وچون دانش آموزی تنبل آن را به گوشه ای انداخته و تا 4 سال دیگر به امورات پایین دست زندگی سراسر درد و نابسامانی خود مشغول شویم. زیرا در آنصورت هیچکدام از این دردها چاره نخواهند شد. بلکه باید طرحی نو درانداخت و در این طرح نو چونان بازیگرانی ماهر نقش افرینی کرد، چون تنها همین زمان است و اگر از دست برود دیگر زمانی برای دیالوگ گفتن ما مردمان عامه نیست.

2)شهرمان میانه در این دوره نیز چون دوره های قبل با همه کمی ها و کاستی ها، دانستن ها و وندانستن ها،  خو ش اخلاقی ها وبد اخلاقی ها، دوز ها وکلک ها، دور زدنها و روراستی ها و بی فرهنگی ها و فرهیختگی ها، دو نماینده مطلوب اکثریت را به مجلس فرستاد و آنها نیز با همه داشته ها و نداشته ها ضعفها و قدرتها صداقتها و خدای ناکرده ناراستی ها این مسئولیت را پذیرفتند و قدردان انتخاب کننده ها شدند.

3) از میان دو منتخب مردم میانه بدون توجه به میزان رای و سایر ملاکهای منتخب شدن تنها یک انتظار می رود وآن تلاش بی غش برای احقاق حقوق مردم میانه است . اما نکته ای که شاید هیچگاه بدان توجه نمیشود مفهوم این یک جمله است: سنجش تلاش و مسئولیت و میزان آن در کدام ترازو امکان پذیر است؟ مردم چگونه باید بعد از چهار سال بدانند که منتخب شان به نحو احسن به مسئولیتش عمل کرده یا احیانا کوتاهی کرده و در تامین منافع خود یا عده ای خاص گام برداشته؟ آنچه مسلم است شما هم با بنده هم عقیده هستید که تا ظرف مشخصی تعریف نشود این عیار قابل سنجش نیست. و این ظرف مشخص همان نگاه به نقطه ای است که فعلا ایستاده ایم و دیدن افقیست که بدانجا خواهیم رسید. هرچند گاهی تلاش ها بسیار است ولی یافته ها اندک و این در وضع کنونی ما بسیار محتمل است. اما با این وجود هم در این مسیر باید پیش رفت هرچند دستاورد اندک باشد و فهمیده شدن این تلاش بی غش برای مردم کافیست تا به صداقت و بزرگی یا خدای ناکرده کوتاهی و رذالت یک نماینده پی برند. اما این آگاهی خود ابزاری می طلبد که به اختصار آنچه به ذهن حقیر متبادر می شود به قرار زیر است:

1- حفظ ارتباط تنگاتنگ همچون زمان انتخابات بین مردم و منتخبین شان.

2- ارایه گزارش کار مدون، علمی ، معلوم، زمان بندی شده وبرمبنای آمار واقعی و مکتوب از طرف نمایندگان به مردم.

3- استفاد از پتانسیل عظیم توده ها و نخبه ها در پیش برد اهداف نمایندگی و رفع نواقص شهری از طرف نمایندگان.

4- دوری از هرگونه سیاست زدگی و اختلاط با گروههایی که منافع آن ها همسو با منافع شهر ومردمان آن نیست. البته قابل ذکر است که حزب و جناح بندی از اصول لاینفک یک نهاد سیاسی مانند مجلس است اما این نکته مهم است که آن نیز قواعدی دارد و تماما قائم بر پیشبرد منافع مردم است نه گروهها و حزبها و نیروهای مافیایی.

5- و درنهایت بازیگران اصلی یعنی مردم شهرم میانه باید بدانیم و بدانیم و بفهمیم و درک کنیم که هیچکس هرچقدر هم متعهد، معتقد و مسئولیت پذیر باشد در گرداب خطرناک قدرت و مقام فساد ناپذیر نیست بطوریکه حتی بزرگانی چون امام جوانمردان علی (ع) و پیامبربزرگ دینمان نیز خود را مبری از نقد و نظارت ندانستند. حال این وظیفه ماست که همواره نظارت خود را از عملکرد منتخبین مان برنداشته و این را یک وظیفه و مسئولیت که حتی سنگین تر از مسئولیت خود نمایندگان است بدانیم.

به امید فردایی بهتر

علی ابراهیمی 27/3/91