مجنون

یک شبی مجنون نمازش را شکست.....بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مسته مستش کرده بود.....فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب در گاه او.....پر شد زليلا دل پر آه او

گفت: یارب از چه خوارم کرده ای؟.....بر صلیب عشق دارم کرده ای؟

جام ليلا به دستم داده ای.....واندر اين بازی شكستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی.....دردم از ليلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق ،دلخونم نکن.....من که مجنونم ، تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم.....این تو و لیلای تو...، من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم.....در رگت پیدا وپنهانت منم

سالها با جور لیلا ساختی.....من کنارت بودم ونشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم.....صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد.....گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت......غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی.....ولی دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی.....در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود.....درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهم باش تا شاهت کنم.....صد چو لیلا کشته در راهت کنم.