نمونه ای از فریادرسی امام حسین علیه السلام از شیعیان و ارادتمندان خود....

((خواب دیدم خواب این که مرده ام///خواب دیدم خسته و افسرده ام

روی من خروارها از خاک بود///وای!قبر من چه وحشتناک بود!

تا میان گور رفتم دل گرفت///قبر کن سنگ لحد را گل گرفت

بالش زیر سرم از سنگ بود///غرق وحشت سوت و کور و تنگ بود

ناله می کردم ولیکن بی جواب///تشنه بودم تشنه یک جرعه آب

خسته بودم هیچکس یارم نشد///زان میان یک تن خریدارم نشد

هرکه آمد پیش حرفی راند و رفت///سوره حمدی برایم خواند و رفت

نه شفیعی نه رفیقی نه کسی///ترس بود و وحشت و دلواپسی

آمدند از اره گردم دو ملک///تیره شد در پیش چشمانم فلک

یک ملک گفتا:بگو نام تو چیست؟///آن یکی فریاد زد:رب تو کیست؟

ای گنه کار سیه دل خسته پر!///نام اربابان خود یک یک ببر

در میان عمر خود کن جستجو!///کار های نیک و زشتت را بگو

گفتم: عمر خودت کردی تباه///نامه اعمال تو گشته سیاه

ما که ماموران حق داوریم///نک تو را سوی جهنم می بریم

دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود///دست و پایم بسته در زنجیر بود

نا امید از هر کجا و دل فکار///می کشیدنم به خفت سوی نار

ناگهان الطاف حق آغاز شد///از جنان در های رحمت بازشد

مردی آمد از تبار آسمان///نور پیشانیش فوق کهکشان

چشم هایش زندگانی می سرود///درد را از قلب آدم می زودود

گیسوانش شط پر جوش و خروش///در رکابش قدسیان حلقه به گوش

صورتش خورشید بود و غرق نور///جام چشمانش پر از شرب طهور

لب که نه سر چشمه آب حیات///بین دستش کائنات و ممکنات

خاک پایش حسرت عرش برین///طره ای از گیسویش حبل المتین

بر سرش دستار سبزی بسته بود///بر دلم مهرش عجب بنشسته بود

در قدوم ان نگاه مه جبین///ازجلال حضرت عشق آخرین

دو ملک سر را به زیر انداختند///بال خود را فرش راهش ساختند

غرق حیرت داشتند این زمزمه///آمده این جا حسین فاطمه

صاحب روز قیامت آمده///گوئیا بهر شفاعت آمده

سوی من آمد مرا شرمنده کرد///مهربانانه به رویم خنده کرد

گفت:ازادش کنید این بنده را///خانه آبادش کنید این بنده را

این که این جا این چنین تنها شده///کام او با تربت من وا شده

مادرش او را به عشقم زاده است///گریه کرده بعدش شیرش داده است

بارها بر من محبت کرده است/// سینه اش را وقف هیئت کرده است

این که می بینید در شور است شین///ذکر لالا ئیش بوده یا حسین

دیگران غرق خوشی و هلهله ///دیدم او غرق شور و هروله

با ادب در مجلس ما می نشست///او به عشق من سر خود را شکست

سینه چاک آل زهرا بوده است///چای ریز مجلس ما بوده است

خویش را سوز عشقم آب کرد///عکس من را بر دل خود قاب کرد

اسم من رازو نیازش بوده است///خاک من مهر نمازش بوده است

پرچم من را به دوشش می کشید///پا برهنه در عزایم می دوید

اقتدابر خواهرم زینب نمود///گاه می شد صورتش بهرم کبود

بارها لعن امیه کرده است///خویش را نذر رقیه کرده است

تاکه دنیا بوده از من دم زده///او غذای روضه ام را همزده

این که در پیش شما گردیده بد///جسم و جانش بوی روضیه می دهد

حرمت من را به دنیا پاس داشت////ارتباطی تنگ با عباس داشت

نذر عباسم به تن کرده کفن///روز تاسوعا شده سقای من

گریه کرده چون برای اکبرم///باخود او را نزد زهرا میبرم

هرچه باشد او برایم بنده است///او بسوزد صاحبش شرمنده است

در مرامم نیست او تنها شود///باعث خوشحالی اعداشود

در قیامت عطر و بویش می دهم///پیش مردم آبرویش می دهم

باز بالاتر به روز سر نوشت///می شود همسایه من در بهشت



(((آری آری هرکه پا بست منم است

نامه اعمال او دست من است)))