عکس: این جمجمه است یا ... ؟ (خطای دید)

دو شکل کاملا متفاوت ببینیم و چرا این دو تصویر به طور متناوب در ذهن ما جابجا می شوند؟

این تصویر یک جمجمه بزرگ است. نه! دو نفر زیر یک طاق نشسته اند. صبر کن! دوباره تصویر یک جمجمه بزرگ است. اغلب ما می توانیم این نقاشی را به صورت دو تصویر کاملا متفاوت تماشا کنیم. فکر می کنید چرا هر یک از ما دارد به شکل ناخودآگاه و یکی  در میان این دو تصویر را می بیند؟ کدام نقطه از مغز مسئول پردازش چنین تصاویری است؟

ریوتا کانای از دانشگاه کالج لندن می گوید: «دقیقا نمی دانیم کدام مکانیزم عصبی، مغز را برای جایگزینی مداوم این دو تصویر در ذهن تحریک می کند اما می دانیم تلاش مغز برای دریافت تصویر حقیقی است که این تغییرات را باعث می شود. ما برای دریافت صحیح از محیط پیرامون مان به تفسیرهای متفاوت فوری از مشاهدات اولیه نیاز داریم تا کمتر درگیر فهم نادرست شویم».

به گزارش نیوساینتیست، کانای و همکارانش برای کشف مناطقی از مغز که می توانند در این پدیده درگیر شوند از 52 داوطلب خواستند ویدئویی از یک کره گردان را تماشا کنند و زمانی دکمه زنگ را فشار دهند که حس می کنند جهت چرخش این کره تغییر کرده است.

در حقیقت هیچ تغییر مسیری وجود نداشت اما هر فرد پس از مدت زمانی حس می کرد جهش چرخش این کره گردان تغییر پیدا کرده است. آزمایش ها تکرار شدند، نتایج برای هر داوطلب جداگانه ثبت شد و در نهایت میانگین زمان تغییر جهت برای هر داوطلب محاسبه شد.

در مراحل بعدی این تیم برای جستجو و تشخیص مناطق درگیر مغز در این فعالیت از ام.آر.آی ساختاری استفاده کرده است. نتایج نشان می دهند لوب های آهیانه ای پیشین که پشت سر، در دو سمت راست و چپ مغز قرار گرفته اند و مسئولیت نظارت بر دقت و تصاویر سه بعدی را به عهده دارند مهم ترین اجزای این فعالیت هستند. هر چقدر قشر مخ ضخیم تر باشد و ارتباط بهتری با این دو ناحیه داشته باشد فرد سریع تر تغییر جهت حرکت گوی را حس خواهد کرد.

برای اطمینان از آغاز این فعالیت توسط لوب های آهیانه ای پیشین محققان با کمک یک میدان مغناطیسی شروع به تحریک هر دو لوب کردند تا فعالیت این دو بخش را به شکل معنی داری کاهش دهند. هم زمان افراد به مشاهده دوباره ویدئوی اولیه پرداختند. نتایج به وضوح نشان می دادند مرحله تشخیص تغییر جهت کندتر شده است. این نتیجه حتی زمانی که یکی از لوب ها تحت تأثیر میدان مغناطیسی قرار گرفته بود نیز صدق می کرد.

کانای می گوید: «شاید لوب های آهیانه با ارسال پیام تصحیح خطای دید، رؤیت تصویر دوم را باعث می شوند. در حال حاضر نمی توانیم با قطعیت بگوییم آنها این درک متفاوت را آغاز می کنند».