ع-ش-ق

شعر او زيبا بود،شعر من تکرار است...
جرم من تقليد است،لا اقل حرف دل است،
خوب ميدانم که سهراب مرا ميبخشد،
آخر او حرف دلش را زد ورفت،حرف من جا مانده...
پس چنين ميگويم:
اهل شعرم،اهل تنهايي ودرد،پيشه ام فرياد 
است،کاسبم...کاسب دل،صادراتم شادي،
وارداتم غم ودل،دوستاني دارم سردتر از سردي برف،
گاه گاهي يخشان ميشکند،گاه گاهي دلشان ميسوزد ولي از 
روي ترحم...سرزميني دارم،مردمانش همه 
دوست...ولي از روي ريا...خنده ام ميگيرد!!!
مردمانش همه دلمرده...
هرکجاهستم باشم...
آسمان مال... من... است
پنجره...
فکر...
هوا...
عشق... 
زمين مال... من ...است!!