دلتنگی

تنها نشسته ام و دارم به زندگی نگاه می کنم. به خودم، به روزهایی که با تو بوده ام و به روزهایی که بی تو بوده ام. من دارم به همه ی روزها نگاه می کنم. به روزهایی که تو با من بوده ای و من با تو نبوده ام.

همه ی زندگی من خلاصه می شود توی دقایقی. و این دقایق اما با آنچه باید باشد، با آنچه نامش را آرزوهایم گذاشته ام فرق می کند.

من دوست دارم همه ی زندگی من توی دو کلمه خلاصه شود. دعا و تلاش. دعا کنم تا بتوانم تلاش کنم و بعد تلاش کنم تا که دعاهایم مستجاب شود. اما زندگی من با آنچه باید باشد خیلی فرق می کند. زندگی من بر خلاف کوچک بودنش توی کلمات خلاصه نمی شود.

دعاهایی که خدا درونش جایی ندارد و تلاش هایی که بی ثمر است، و یا شاید اصولا تلاش نیست. تلاش های ما این روزها نه اینکه نتیجه نمی دهد، نه. اصولا نتیجه ی تلاش های این روزهای ما نتیجه نیست، نتیجه اش بی نتیجگی است.

من دارم هدف تو را با هدف های خودم مقایسه می کنم. من دارم با چشمانی باز به هر دوی مان نگاه می کنم. تو تنها کسی هستی که جمع من با تو، ما نمی شویم.