مفهوم حنیفیّت
تمام این ماجرا خود امیرالمؤمنین(ع) است. برو تا برویم در دل امیرالمؤمنین، اگر اینطور است! هر کسی میخواهد توی این ماجرا باشد، بجنبد. قبلاً مطرح شده بود که کلاس های ملکوتی خیلی سخت است، اینقدر سخت که بعد از بهشت ظهور، در نفخ صور اول همه هلاک میشوند، فقط کسانی که وجه رب شدهاند میمانند، این از رحمت خداوند است. ولی در این نظام ارزشی جامعۀ خوبان، آنها وجه رب هستند، یعنی چه؟ یعنی وقتی که نگاهشان میکنید جز امام از چهره اش نمیبارد. بعد از بین الصورین، برو سراغشان و از آنها بپرس: شما کجا بودید؟ میگویند: نمیدانم. تو از ملکوت آمدی؟ از بین الصورین؟! برایم بگو ببینم که چه اتفاقی افتاد؟ چه طوری بود؟ آنجا ما هلاک شده بودیم، آنجا را ندیدیم. میگویند: ما در ملکوت بودیم، استناداتشان به چه چیزی بود؟ به اینکه من با امامم بودم، نمیدانم، دقت نکردم. دست خودشان نیست، امام تمام ابعاد وجودی آنها را به سمت خود کشانده است، اصلاً نمیتوانند سر برگردانند، این یعنی حنیف! ببینید، ما تا الآن حنیفیت را گم کرده بودیم، تا الآن وجهی از آن را باز نکردیم، اصلاً غریب! واقعاً غریب بود. این ارزش رفتاری چون متعلق به ما نیست ما تا حالا منتظر این بوده ایم. حالا إنشاءالله توصیفش بکنیم، ما را هم میبرند.
حنفاء، شخصیتی از خودشان ندارند. شما اگر عیسی(ع) را بتوانید از ابعاد بالاترشان ببینید، عیسایی وجود ندارد، مریم وجود ندارد، شخصیت قائل نمیشدند، تمام ابعاد عیسی(ع) تحت کنترل فاطمه(س) است؛ یک شخص حنیف از خودش شخصیتی ندارد. داخل کاروان حسینی، اگر یک پله از برزخ بالاتر بروید، میبینید بجز حسین در کربلا کسی کشته نشده است، بجز حسین به اسارت برده نشد. تمام ابعاد اصحاب امام حسین(ص)، تحت کنترل امام حسین(ص) در آمده بود، شده بودند «وَجهُ الحُسَین(ع)». اگر بتوانید یک پله بالاتر از برزخ را ببینید، حبیبی نمیبینید، زُهیری نمیبینید، علی اکبری نمیبینید، ابوالفضلی نمیبینید، فقط حسین را میبینید. حضرت زینب(س) آنجا را میبیند که میگوید: «مَا رَأیتُ اِلّا جَمیلاً»، چقدر قشنگ بود. آن وقت داخل این نظام ارزشی دردهایش هم خیلی قیمتی است، چرا؟ چون حالا دیگر میفهمیم اگر عباس طوری بشود، حسین است که درد میکشد. اگر حبیب طوری میشود، حسین دارد درد میکشد. اگر علی اکبر «إرباً إرباً» میشود، حسین است که «إرباً إرباً» میشود. اگر علی اصغر تیر میخورد، حسین است که تیر میخورد. اگر زینبی تازیانه میخورد، این حسین است که تازیانه میخورد، تمامش حسین است؛ جز حسین نیست!
به علت هزینه های بالا ممکن است سایت از دسترس خارج شود.
لطفا ما را در اینستاگرام دنبال کنید.