شعر

توشه بردار که روزی به سفرخواهی رفت

این جهان جای تو نیست جای دیگر خواهی رفت

خانه ساخته ای از گل یا خشت طلا

دیر یاد زود از این خانه به در خواهی رفت

پدر مادر همه خوفته اند دراین دل خاک سیاه

عاقبت نیز که توهم پیش پدر خواهی رفت

وعده موعود نیست باخبر باش ای جوان

روزی بی خبر خواهی رفت