درباره من

نمیدانم زمستان است که سروقت بهارمیرودیا بهار است که سراغ زمستان می آید.

شایدهم درنقطه ای میانی قرارملاقات دارند.هرچه است لحظه ی ملاقات سپیدی وسبزی،لحظه ی مبارکی است.لحظه ای که هرسال فقط یکبار روی میدهد.تحویل ازسپیدی به سبزی،انقلاب رنگ است.انقلابی که دیده ودل را دگرگون میکند.رنگی که دیده میبیندوبر دل مینشیند.ودرست ازهمان لحظه-اگردعایمان مستجاب شده باشد-نه دیگرآن دل،آن دل است که بود.ونه دیده همان.که هردو تغییر کرده اند.به رنگی ودیداری.وروزمان نو میشود.

یامقلب القلوب والابصار

هماننداین لحظه،به نوعی دیگر،بارهاوبارهادرطول سال نیز روی میدهد.وقتی نوربه سیاهی یا سیاهی به نورتحویل میشود.وقتی که درفجر صبح گاهی،سیاهی به نور تبدیل میشودکه مبشر روزاست وکاروتلاش،راهی است جدیدبرای پیش رفتن ووقتی درخواب زیبای نوردرافق سرخ فام غروب، سیاهی جای نور را موقتامیگیرد،امکانی است برای آسایش وتعمق.وهردوتدبیری که هر روزمان روزی نو وبهترباشدوهرشبمان آسوده تر.

یامدبراللیل والنهار

درهرتحویلی ودرهر رنگی،ازسپیدی به سبزی،ازنوربه سیاهی یاسیاهی به نور اگراهلش باشیم، ذره ای یا ذره هایی برجان ودل ودیده مان می نشیند.واگرقانون زندگی وشیوه ی راه آمدن باچنین تحویل وتحول هایی رابدانیم،پیشترمیرویم.وحالمان خوش ترمیشود.

یامحول الحول والاحوال

حالمان ذره،ذره باغباروبوی رنگها دگرگون میشودوهربارخوشایندتر.تاکجا؟...تاچند؟..."کاش قانون تحویل وراه تحول رابدانیم.

حول حالناالی احسن الحال  

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۱/۰۲ ساعت 01:54

کاربران آنلاین (0)