غریب

جا گذاشتی رد خاطراتت را
رفتی
چون واژه "غریب "
سکوت شدم 
در همهمه حسرتت 
چون فریادی "مهیب"
بهارم ببار
خیس شدند....
همه واژهایم از دلتنگی پاییزیت 
میبویم عطرِ خاطراتت 
هرچند از حجمِ گردوغبار 
سیر شدند 
خطا کردم , ببخشایم 
تاحس کنم .....
بیداری را در خواب 
گرمای این تنِ خسته و سرد را
درانتهای سرزمین آرزوهام
در مردانه ترین آغوشِ آفتاب 

ــــــــــپیده